تحریک تخمک گذاری با fsh ادراری و نوترکیب: مقایسه میزان بارداری در بیماران نابارور مبتلابه سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: یکی از علل ناباروری، عدم تخمک گذاری به دلیل سندرم تخمدان پلی کیستیک ( pcos ) می باشد. در زنان مبتلا به pcos ، عموماً غلظت بالای سرمی lh و افزایش نسبت lh به fsh دیده می شود. به منظور پیشگیری از افزایش lh و آترزی فولیکولی، استفاده از fsh پیشنهاد گردیده است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه میزان بارداری در کاربرد دو رژیم درمانی  fsh نوترکیب ( r-fsh ) و fsh ادراری ( u-fsh ) در سیکل های iui در بیماران مبتلابه pcos می باشد. مواد و روش ها : این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی (گذشته نگر) برروی 441 سیکل بیمار نابارور مبتلابه pcos مراجعه کننده به کلینیک نازایی بیمارستان شهید بهشتی کاشان (طی دو سال) واجد شرایط ورود به مطالعه، با مراجعه به پرونده های آنان انجام گرفته است. نتایج: از نظر میانگین ضخامت آندومتر، تعداد فولیکول غالب، میزان گنادوتروپین مصرفی، مدت و نوع نازایی اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. میزان بارداری در بیماران تحت درمان با u-fsh ، 6/28 درصد و در بیماران تحت درمان با r-fsh ، 9/30 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (59/0 p= ). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر، نشان داد که بین دو فرآورده u-fsh و r-fsh در بیماران نابارور مبتلابه pcos در سیکل های iui ، از نظر میزان باروری تفاوتی وجود ندارد. از این رو، می توان از هر دو این فرآورده با توجه به در دسترس بودن، پذیرش بیمار و هزینه مصرفی استفاده نمود.